Расих Ханнанов
Аҡ күгәрсен. Шағир Рәсих Ханнанов иҫтәлегенә
Сәриә Вахитова
ТУҒАНЛЫҠТЫ ҺАҠЛАП ЙӘШӘЙЕКСЕ
Бер нигеҙҙә тыуып үҫкәнбеҙ беҙ.
Емеше беҙ бер үк ағастың.
Терәк булып үҫтек бер-беребеҙгә
Аяҙ күгендә бала саҡтың.
Ҡушымта:
Бер туғанбыҙ, бер әсәнән тыуған,
Тамырҙарҙа аға бер үк ҡан.
Арта бары йәндә йәшәү көсө
Беҙ бергә, берҙәм булғанлыҡтан.
Берҙәмлектән айырмаһын яҙмыш:
Туған туғанына һыйына.
Туғанлыҡты һаҡлап йәшәйексе,
Терәк булып ғүмер юлында.
Яҡын итеп, бер-беребеҙҙе аңлап,
Хөрмәт итеп туған туғанын.
Ҡайғы-шатлыктарҙы уртаҡлашып
Үтәйексе ғүмер юлдарын.
АҒИҘЕЛКӘЙ
Күпме айҙар, йылдар үтһә лә,
Һис онотмай башҡорт балаһы:
Ағиҙелкәй беҙҙең күңелдәрҙә,
Беҙҙең йырҙа мәңге ҡалаһы.
Ҡушымта:
Ағизелкәй аға тын ғына,
Йырсы ҡоштар талдарға ҡуна.
Бала саҡтың яҡты нуры булып,
Күңелдәргә ҡыуаныс тула.
Тәбиғәттең нурлы мөғжизәһе,
Ғорурлығы башҡорт иленең,
Ҡалһын ине сафлыҡ-аҡлыҡтары —
Даны булып тыуған еремдең.
Аҡҡан һыуҙай ғүмер тиз уҙа,
Яңы быуын килер был ярға.
Матурлығын данлап тыуған яҡтың,
Ҡушылырҙар моңло был йырға.
Гөлфиә Ишмөхәмәтова
БЕҘҘЕҢ ЙӘШЛЕК
Йәшлектәрҙә һин яратҡан күлдәк,
Төҫкәйҙәре күптән уңды бит.
Яңыртырға беҙгә йәшлек хисен
Һуңдыр иркәм инде, һуңдыр бит.
Шул уҡ күлдәк тиһең, оҡшаш ҡына,
Ул күлдәкте күптән туҙҙырҙым.
Ғүмеремдең инде күпме йылын
Бүтән берәү менән уҙҙырҙым.
Йәшлектәге әйтелмәгән һүҙҙе
Килдем тиһең һиңә әйтергә.
Юҡ, кәрәкмәй, беҙҙең йәшлегебеҙ
Булып ҡалһын матур хәтирә.
Иңде-иңгә терәп үткәндәрҙе
Иҫләп булмай, кем һуң яңлышты.
Йәшлегебеҙ матур көйө ҡалһын,
Булмаһын шул күлдәк яҙмышлы.
РОМАШКАЛАР
Ромашкалар гөрләп сәскә ата
Йәмдәр биреп тыуған ҡырҙарға.
Ап-аҡ ромашкалар һөйөү юрай
Мөхәббәтен көткән ҡыҙҙарға.
Ҡулдарына гөлләмәләр тотоп,
Һөйгән ҡыҙын егет ҡаршылай.
Саф һәм керһеҙ булһын уртаҡ хистәр
Ромашканың ап-аҡ тажылай.
«Яратмай ул!» – тиһә ромашкалар,
Йәшәүҙәрҙән бер үк туймағыҙ.
«Миңә генә яҙған ғәзиз йәрем
Был түгелдер», – тиеп уйлағыҙ.
Гелән һөйә тиһен ине лә ул
Нескә бит ул ҡыҙҙар күңеле.
Йәнең тартҡан йәрҙәр менән генә
Йәшәүҙәре ерҙә күңелле.
Гөлназ Ҡотоева
ҠАРҘАР ЯУА
Ҡарҙар яуа,
Ап – аҡ ҡарҙар…
Шул сафлыҡтан иҙрәй Ерем.
Тау – урмандар,
Ялан – ҡырҙар
Был ваҡытта итә серем.
Ҡушымта;
Һинең серең.
Минең серем.
Күңелдәрҙә – хис бураны.
Ҡасып ҡалыр әмәлем юҡ,
Аҡ донъяны мең ураным…
Мин юраным Еребеҙгә
Татлы төштәр,
Яҡты хыял.
Ғәмлелергә ҡот бир, ҡышым,
Ғәмһеҙенә яҡты уй һал!
ҠЫПСАҠ ҠЫҘЫ
Ярһыуынан атым оса ғына.
Донъя серен йыйған,
Бөтә ғаләм һыйған
Сал даламдың ҡайнар ҡосағына.
Ил-көнөн яҡлап,
Намыҫын һаҡлап,
Атыла уҡтай,
Артыла уттай
Ҡыпсаҡ ҡыҙҙары —
Атҡа атлана.
Аямай йәнен,
Утҡа ташлана.
Ергә биҙәк булып йәшәгәнгә
Донъя ҡәҙерҙәре арта икән.
Ҡоштай талпынырға,
Уҡтай атылырға
Ҡыпсаҡ ҡаны үҙе тарта икән.
Беҙ ҡабыҙған усаҡ яҡтыһынан
Йондоҙ нуры арта, Сулпан ҡалҡа.
Айҙай тулып балҡып,
Ҡояш кеүек ҡалҡып,
Ҡыпсаҡ ҡыҙы илен данлап ҡайта.
Ил-көнөн яҡлап,
Намыҫын һаҡлап,
Атыла уҡтай,
Артыла уттай
Ҡыпсаҡ ҡыҙҙары —
Атҡа атлана.
Аямай йәнен,
Утҡа ташлана.
Лилия Миниязова
МИНЕҢ ВАТАНЫМ
Минең Ватаным башлана ниҙән?
Олатайымдың шанлы данынан,
Мине тыуҙырған әсәм наҙынан,
Атам ултырған түңәрәк түрҙән-
Минең Ватаным башлана өйҙән.
Минең Ватаным башлана ниҙән?
Ысыҡ тамсыһы үпкән сәскәнән,
Еләк – емеше уңған сәхрәнән,
Оло юлғаса һуҙылған эҙҙән-
Минең Ватаным башлана ерҙән.
Минең Ватаным ниҙән башлана?
Ҡурай уйнатып иҫкән елдәрҙән,
Салауат батыр үҫкән ерҙәрҙән,
Башҡорттар төйәк иткән Уралдан-
Минең Ватаным башлана рухтан.
Минең Ватаным башлана ниҙән?
Азат халҡымдың тыныс таңынан,
Балалар өйгән бәхет тауынан,
Ғашиҡтар үргән саф мөхәббәттән.
Минең Ватаным тора бәхеттән.
МИН ҠАЛЫРМЫН
Мин ҡалырмын һалҡын ҡыштарыңда,
Керпегеңә ҡунған ҡар булып.
Йөрәгеңә төшөп иремәгән,
Йылы тындан осҡан пар булып.
Мин йәшәрмен һинең яҙҙарыңда
Умырзая булып аҙ ғына.
Йөрәгеңдә урын тапмағанға
Ҡар сәскәһе йәшәр яҙ ғына.
Мин ҡалырмын һинең йәйҙәреңдә
Таңғы ысыҡ булып йәйләрмен.
Томан булып төшөп иртән генә
Күҙҙереңде һинең бәйләрмен.
Мин ҡалырмын һинең көҙҙәреңдә
Һары япраҡ булып өҙөлөп.
Ғүмер көҙөңдә лә аңламаҫһың
Һине яратҡанды өҙөлөп.
Мәликә Мортазина
ӘСӘ МЕНӘН ҠЫҘ ӘЙТЕШЕ
Әсә:
Биҙәк һалған тәүге бәйләмеңде,
Төҫһөҙләнһә, ҡыҙым, ташлама.
Йөрәк йылың биреп, үҙең йыйған
Биҙәктәрҙән донъя башлана.
Оло юлға сыҡҡан мәлдә, ҡыҙым,
Фатихаһыҙ алыҫ китмәйҙәр.
Әсә һүҙен аҡыл менән аңлап,
Йәшәүҙәргә бер ни етмәйҙер.
Ҡыҙ:
Бөҙрәләнгән сәстәремде наҙлап,
Әсәм ҡулы һыйпай һәр иртә.
Күҙ ҡарашы менән иркәләтеп,
Моң бишеккәйендә бәүетә.
Әсәкәйем, һинең һәр бер һүҙең
Йөрәк түрҙәремдә һаҡлана.
Тыуған мәлдән, тәпәй нығытыуҙар
Әсәй йырҙарынан башлана.
Бергә:
Әсәй, бала, бала тигән һайын,
Бала һаман далаға ҡарай.
Әсәйҙәрҙең йылы теләктәре
Изге доға булып яңғырай.
